پایگاه اطلاع رسانی شیهان دکتر سید امیرعلی موسوی

بنام خدا

بحث کمربند در ورزش‌های رزمی‌پیشینه‌‌‌ای طولانی دارد و هنرجویان رزمی‌از کمربندهای گوناگون استفاده می‌کردند اما کمربندهای رسمی‌که به شکل امروزی آنها را میشناسیم و کاربرد آن برای نشان دادن سابقه و مهارت رزمی‌کاران است ، برای اولین بار توسط رشته جودو و کاراته مطرح شد.

پس از آن مورد تقلید سایر رشته‌های رزمی‌قرار گرفت اما پرسشی که مطرح می‌شود این است که کدام رشته رزمی‌بیشترین اعتبار را در میان سبک‌های دیگر از نظر مدارک و مدارج فنی کمربند دارد.

در این مقاله سعی داریم با توجه به دشواری کسب کمربند ، جایگاه جهانی سازمان‌ها و سبک‌ها ، و تنوع مهارت‌های فنی وآزمونی هر کدام به ترتیب جایگاه اعتبار کمربندها ، هر سازمان و سبک را معرفی کنیم.

با ما همراه باشید...OSU

جایگاه اول: کاراته دای دوجوکو و جیسن کاراته

کاراته دای دوجوکو که به کاراته کودو نیز معروف است توسط تاکاشی آزوما ملقب به تانک جنگی ابداع شد. کاراته کودو ترکیبی از رشته‌های بوکس، کیوکوشین، جودو، موی تای است.

مبارزات این سبک به صورت ترکیبی و کاملا آزاد اجرا می‌شود و هنرجو در مسیر رسیدن به هر کمربند باید به تمامی‌فنون ضربه‌‌‌ای و گلاویزی آشنا باشد همین امر کاراته کودو را به یکی از دشوارترین سبک‌ها تبدیل کرده است.

گرفتن کمربند و دان در این سبک بسیار دشوار بوده تا حدی که در جهان به اساتید دان 3 و 4 این سبک لقب ارزشمند شیهان داده میشود همین امر باعث شده کمربندهای کاراته دای دوجوکو بالاترین ارزش و اعتبار را داشته باشد.

رشته‌های ترکیبی ژاپنی نظیر جیسن کاراته نیز حکمی‌مشابه کاراته کودو دارند و از نظر ارزش احکام هم تراز با کاراته کودو هستند جیسن در زبان ژاپنی به معنای جنگ واقعی می‌باشد.

در اصل این نام برای هر نوع مبارزه آزادی استفاده میشود. ریشه جیسن کاراته به اوایل تاسیس کاراته بازمیگردد و این نوع مبارزه در ژاپن باستان کاربرد داشته با پیدایش سبک‌های رزمی‌ترکیبی مثل mma ژاپن برای نشان دادن قدرت کاراته جیسن کاراته قدیم را احیا میکند این سبک ترکیبی از بوکس، کیوکوشین، جوجیتسو، جودو میباشد و شباهت بسیاری با کاراته کودو دارد.

جایگاه دوم : جودو

جودو رشته‌‌‌ای گلاویزی محور با تکنیک‌های پیچیده با تکیه اصلی بر فنون ناگه وازا یا همان پرتابی است. به نوعی میتوان جیگارو کانو بنیانگذار جودو را مبتکر ایده کمربند و دان در هنرهای رزمی‌دانست.

سازمان کودوکان که مقراصلی جودو در جهان است بسیار در ارائه احکام فنی دان به هنرجویان وسواس به خرج می‌دهد و همین امر باعث اعتبار بالای احکام فنی این رشته شده است.

جایگاه سوم: سبک‌های مادر کاراته (شامل چهار سبک اصلی گوجوریو، وادوریو ، شتوکان ، شیتوریو به اضافه کان ذن ریو)

تمامی‌سبک‌های نامبرده دارای اعتبار و جایگاه جهانی بالایی هستند. از طرفی فدراسیون جهانی کاراته به شدت در ارائه احکام دان حساسیت به خرج می‌دهد در تمامی‌سبک‌های نامبرده دان پنجم انتهای مهارت کاراته کار است و دان‌های، بعدی با توجه به سابقه و زحمات شخص رزمی‌کار اعطا میشود. سختگیری‌های فدراسیون ژاپن و کشورهای تابع در اعطای دان‌های پنج به بالا اعتبار بسیاری را به مدارج این سبکها داده است

جایگاه چهارم:کیوکوشین کاراته

کیوکوشین قدرتی ترین سبک رزمی‌جهان است که توسط سوسای اویاما بزرگ(OSU) با الهام از سبک گوجوریو ابداع شد.

مدارج این سبک تا زمان حیات سوسای اویاما با توجه به دشواری‌های تکنیک‌های این سبک و وجود قهرمانان بزرگ تا حدی زیاد بود که حتی رشته جودو را از نظر اعتبار پشت سر گذاشته بود.

متاسفانه پس از مرگ اویاما جهان شاهد رشته قارچ گونه شاخه‌های کیوکوشین کاراته بود.

به حدی که تا همین لحظه بیش از دویست سازمان کیوکوشین کاراته ثبت شده با عناوین مختلف در جهان وجود دارد و طبعاً برخی سازمان‌ها و شاخه‌ها مدارک دان بسیاری را با سرعت و حساسیت کمتری به هنرجویان ارائه دادند که همین امر اندکی از اعتبار مدارج کیوکوشین کاست ، اما به هر حال با توجه به سختی و جایگاه کیوکوشین در دنیای رزمی‌احکام کمربند این سبک قدرتمند همچنان جزو معتبرترین احکام در جهان است.

لازم به ذکر است سازمان‌های کیوکوشین کاراته در جهان بصورت مستقل و سازمانی اداره می‌شوند و زیر مجموعه فدراسیون جهانی کاراته(WKF) نیستند و فقط در ایران تحت نظارت فدراسیون کاراته جمهوری اسلامی‌می‌باشد.

جایگاه پنجم:جوجیتسو برزیلی

این سبک برزیلی با وجود اینکه یک کپی ارتقا یافته از جوجیتسوی ژاپنی است و آنچنان تز تازه‌‌‌ای را وارد دنیای رزمی‌نکرده است اما با رشد سازمان‌های mma توانست برتری خود را در نبردهای تک به تک نشان بدهد جوجیتسو برزیلی از حمله رشته‌هایی است که طولانی ترین مدت زمان را برای ارتقا کمربند هنرجو در نظر میگیرد از سویی سختگیری بسیاری در آزمون‌های کمربند دارد همین امر مدارج کمربند جوجیتسوبرزیلی را در جهان صاحب اعتبار و آبرو کرده است.

جایگاه ششم: کیک بوکسینگ و موی تای

علت آورده شدن نام دو رشته در یک جایگاه شباهت این دو به یکدیگر است هر چند که کیک بوکسینگ رشته‌‌‌ای نوظهور و موی تای رشته‌‌‌ای ریشه دار است اما از نظر شکل و فاز مسابقاتی هر دو از رشته‌های حرفه‌‌‌ای و رینگی هستند.

موی تای به طور کلی از کمربند استفاده نمیکند و با سایر رشته‌های رزمی‌متفاوت است از نظر درجه بندی و از عنوان خان استفاده می‌کند و کیک بوکسینگ که الهام گرفته از کاراته است از سیستم کمربند و دان بهره می‌برد.

تعدد سازمان‌ها و سبک‌ها در کیک بوکسینگ نیز باعث کاهش اعتبار کمربندهای آن شده است و از طرفی برای هنرجویان این رشته‌های بیشتر از عناوین دان مقام‌های قهرمانی یا مسابقات حرفه‌‌‌ای و درآمدزایی اهمیت دارد با این حال این رشته‌ها جزو رشته‌های، سخت محسوب می‌شوند و مدارک فنی آنها دارای احترام در دنیای رزمی‌است (با توجه به سازمان و سبک مربوطه)

جایگاه هفتم:ووشو

سیستم دان و کمربند در این رشته و انشعابات آن امری نوین است و قبلا چنین چیزی در ورزش‌های رزمی‌چینی وجود نداشته است اما اکنون فدراسیون جهانی ووشو این امر را در انشعابات خود قرار داده است.

ووشو شکل مدرن شده‌‌‌ای از ورزشهای، سنتی چینی است اما با توجه به دشواری‌های این رشته و تنوع بالا هرگز آنطور که در عمل انتظار میرفت بحث درجه و کمربند در این رشته پیچیده از اهمیت بالایی برخوردار نبوده .

گستردگی سبک‌ها و تکنیک‌ها و طیف گسترده آنها به حدی بالا بوده که فدراسیون جهانی هنوز موفق به گذر از ووشوی سنتی به ووشوی مدرن را نداشته اما با وجود این اساتید کونگ فو چینی و ووشو از احترام ویژه‌‌‌ای در جهان برخوردارند.

احکام دان ووشو هنوز در اذهان عمومی‌پذیرفته شده نیست و همین امر از اهمیت مدارج فنی این رشته در اذهان عمومی‌کاسته با این حال ووشو در لیست معتبرترین احکام با توجه به جایگاه و شهرت جهانی قرار می‌گیرد.

جایگاه هشتم:کونگ فو توآ

این سبک برای اولین بار در ایران ابداع شد و بعدها شاخه‌های دیگری نظیر نیوکونگ فو، کونگ فو پرتوآ، توتایماو... پیدا کرد

این رشته دارای پیچیدگی فرم‌ها ، چرخش دورانی ضربات و محورهای هندسی عجیب در تکنیک‌هاست .

با این حال یدک کشیدن نام کونگ فو برای این سبک و انشعاباتش برای او در جوامع جهانی گران تمام شده و فدراسیون جهانی ووشو از اینکه ایران فدراسیونی به نام کونگ فو دارد بسیار آشفته است و حتی از عضویت کونگ فو ایرانی در کمیته بین المللی المپیک ioc جلوگیری کرد و مانع ثبت جهانی این رشته شد.

از طرفی تعدد سبکهای الهام گرفته از کونگ فو توآ و اعطای دان‌های بالا به هنرجویان تا حدی که در برخی از سبکها اعطای دان‌های بالای 8 را به افراد زیر سی سال مشاهده شده.

این وجود با توجه به بومی‌بودن این سبک هنوز اساتید سختگیری در این رشته وجود دارند و اعتبار خود را خدشه دار نمی‌کنند.

کونگ فو ایرانی دارای پیچیدگی و دشواری خاص خود است و در این لیست قرار می‌گیرد.

جایگاه نهم:نینجتسو

در اصل چنین رشته‌‌‌ای وجود خارجی ندارد و واژه نینجا عنوانی تاریخی است که به برخی افراد مزدور گفته میشده با این حال شخصی به نام‌هاتسومی‌شرکتی را به عنوان بوجینکان تاسیس میکند و مدعی تدریس نینجتسو می‌شود.

اصالت و پیشه اجدادی‌هاتسومی‌به نینجاهای ژاپن نمیرسد به همین دلیل بوجینکان در بین ژاپنی‌ها گسترش نیافت.

هاتسومی‌در ثبت کردن این رشته در نهادهای، بین المللی از جمله کمیته بین المللی المپیکioc موفق نبود.

به هر حال هنرجویان این رشته رزمیکاران کاملی از آب در می‌آیند آنها کار با تمامی‌سلاح‌های، سرد و مبارزا نیمه آزاد گ عبور از موانع و آکروبات را تجربه می‌کنند.

رتبه آخر : تکواندو

تکواندو در این لیست صاحب بی ارزش ترین و تشریفاتی ترین احکام کمربند است ، تا حدی تکواندو و فدراسیون‌های کشورهای مختلف در اعطای کمربند راحت گیر هستند که کافی است فرم‌های آنرا تا هر دانی ک میخواهید آن لاین یاد بگیرید و کمربند دریافت کنید.

سیاست فدراسیون جهانی تکواندو براین بوده که برای گسترش این رشته هر طور شده به هرکس کمربند بدهد ، حتی در شهرهای کوچک میتوان شاهد کمربندمشکی‌های دان هفت هشت و نه تکواندو بود. فدراسیون جهانی تکواندو و و فدراسیون‌های تابعه آن رکورد دار اعطای دان‌های افتخاری در بین تمامی‌فدراسیون‌های رزمی‌هستند. دست و دلبازی تکواندو در اعطای دان به حدی است که به هیچ عنوان نمیتوان یک فرد دان 6 تکواندو را با حتی یک هنرجوی کمربند رنگی کیوکوشین مقایسه کرد.

به جرات یک کمربندقهوه‌‌‌ای کیوکوشین یا جودو

از نظر اعتبار و جایگاه عمومی‌و دانش فنی و تکنیکی از یک کمربند مشکی دان 9 تکواندو بالاتراست.

ارادتمند شما

سیدامیرعلی موسوی

OSU

انتصابات خانوادگی یا فامیلی آقای پزشکیان